„Żona modna” to utwór, który łączy w sobie elementy różnych rodzajów literackich, co oznacza, że jest gatunkiem mieszanym (synkretycznym).
Spójrzmy, jakie cechy poszczególnych rodzajów można odnaleźć w tym utworze.
EPIKA
- narracja (narratorem jest pan Piotr, który opowiada o sytuacji i swoich uczuciach z nią związanych),
- fabuła (zostaje opowiedziana pewna historia, która układa się w ciąg przyczynowo-skutkowy),
- świat przedstawiony (bohaterowie, czas i miejsce akcji oraz wydarzenia)
LIRYKA
- zapis wierszem
- trzynastozgłoskowiec
- pojawiają się rymy
- nagromadzenie środków stylistycznych (epitety, zdrobnienia, wykrzyknienia)
DRAMAT
- rozbudowane partie dialogowe i monologowe, które posuwają akcję do przodu
Cechy dodatkowe:
- ośmiesza pewne postawy (zapatrzenie w obcą modę, małżeństwo dla zysku),
- przedstawia bohaterów w krzywym zwierciadle (przerysowuje ich cechy),
- wykorzystuje ironię i karykaturę,
- poucza, moralizuje.
Wszystko to RAZEM sprawia, że „Żona modna” jest satyrą (to, że łączy w sobie cechy trzech rodzajów literackich i cechy dodatkowe).