We współczesnym świecie wielu ludzi zastanawia się nad sensem poświęcenia się dla idei. Niektórzy uważają, że w życiu człowieka są sytuacje, w których powinien on zrezygnować – postawić wyżej własne bezpieczeństwo niż wartości, o które walczy. Osobiście jestem zdania, że warto żyć dla idei, a gdy trzeba – oddać za nią życie. Słuszność takiego stwierdzenia udowodnię w poniższej pracy.

       Człowiek, który nie postępuje zgodnie z wyznawanymi wartościami nie może być w pełni szczęśliwy. Przekonali się o tym bohaterowie książki Aleksandra Kamińskiego pod tytułem „Kamienie na szaniec„. W momencie gdy wybuchła II wojna światowa, Alek, Zośka i Rudy mogli próbować uciec z kraju i nie walczyć o wolną Polskę, ale zamiast tego z oddaniem zaangażowali się w działania państwa podziemnego. Jako harcerze wierzyli w ideały braterstwa i wolności. Przykładem działalności skierowanej przeciwko Niemcom były między innymi akcje sabotażowe oraz dywersyjne. Wśród nich znane są: gazowanie kin, malowanie żółwi czy wywieszanie flag z okazji świąt państwowych. Do najważniejszych akcji dywersyjnych można zaliczyć akcje: pod Arsenałem oraz w Celestynowie . Chłopcy w swoim życiu odrzucili bierność. Choć wszyscy zginęli, umarli w zgodzie ze sobą i tym samym dali przykład bohaterskiego życia kolejnym młodym ludziom. Przykład pokazuje, że mimo ceny, warto żyć i umierać w zgodzie ze sobą.

    Dzięki poświęceniu się ważnej sprawie można podnieść na duchu innych ludzi.   Warto przypomnieć sobie dzieło Adama Mickiewicza pod tytułem „Reduta Ordona”. Akcja rozgrywa się podczas powstania listopadowego w Warszawie. Dowódcą polskiej artylerii był Julian Konstanty Ordon. Wszyscy żołnierze wykazali się prawdziwą odwagą i niesamowitą siłą, stawiając czoło Rosjanom, a wśród nich najbardziej wyróżnił się Ordon. Wysadził redutę, poświęcając swoje życie. Dzięki temu napastnicy nie zyskali nowych zasobów. Sprawa ta została uznana za wartą zapamiętania i chwalenia, ponieważ mało kto postąpiłby tak jak główny bohater. Mimo faktu, że obrońcom nie udało się wygrać, wielu ludzi zaczęło wierzyć w ideę wolnej Polski i w to, że nie należy się poddawać. Bohaterstwo Ordona dało ludziom na emigracji nadzieję na to, że z czasem odzyskają swój kraj.

Podsumowując moje rozważania, można wyciągnąć ważne wnioski.

Jeśli człowiek w coś wierzy i naprawdę mu na tym zależy, to warto się dla tego poświęcić. Wielu bohaterów literackich, w tym postaci historyczne, pokazało, że człowiek musi postępować tak, by żyć w zgodzie ze sobą. Dzięki swojej postawie ci ludzie traktowani są jak bohaterowie narodowi, a i ich czyny do dziś są pamiętane.