<< Quo vadis – opracowanie i streszczenie
Winicjusz zauważa zniknięcie Ligii. Dziewczyna zostawiła mu jedynie krzyż związany z gałązek bukszpanu. Mężczyzna wraca do siebie pogrążony w smutku. Podczas jego nieobecności służba ucztowała, dlatego też pada na nią blady strach, gdy widzą swojego pana. Są przekonani, że skaże ich na największe tortury. Winicjusz jednak przebacza im i ze zdziwieniem zauważa, że przez to zaczynają służyć mu jeszcze gorliwiej i lepiej. Dni mijają mu na rozmyślaniu i cierpieniu.
Często odwiedza go lekarz Glaukus, którego Winicjusz wypytuje o Ligię. Bierze pod uwagę ochrzczenie się, ale wie, że to nie zapewni mu miłości dziewczyny.
Jest zagubiony, nie poznaje sam siebie. Postanawia spróbować wrócić do dawnego życia i zaczyna ucztować, spotykać się z innymi kobietami, w tym z Chryzotemis. Nie odnajduje w tym wszystkim radości.
Do Rzymu powraca Neron ze swoim dworem, w tym z Petroniuszem. Winicjusz niechętnie się z nim spotyka, bo wie, że wuj nie jest w stanie go zrozumieć. Tymczasem Petroniusz opowiada mu o Eunice, niewolnicy, którą pokochała go szczerym uczuciem. Czyni mężczyznę tak szczęśliwym, że inne troski przestają mieć znaczenie. Petroniusz wiele mówi o znaczeniu miłości w życiu człowieka, o tym, że życie powinno być radosne. Wyjawia Winicjuszowi, że poza wiedzą Eunice wyzwolił ją. Ona tego nie chciała, bo i tak nie zamierza opuszczać domu ukochanego. Petroniuszowi nie podoba się religia chrześcijańska – w chrześcijanach widzi wrogów życia. Uważa za sprzeczność ucieczkę Ligii od Winicjusza i jej miłość do niego. Wg niego życie jest po to, by z niego czerpać.
Neron planuje wyprawę do Grecji, jednak plany psuje wizyta w świątyni bogini Westy. Władca traci przytomność z emocji (podtrzymuje go Winicjusz) i uznaje to za zły znak, dlatego odkłada podróż. By pocieszyć Nerona, Tygellin (czyli przeciwnik Petroniusza, zazdroszczący mu wpływu na cezara) organizuje ucztę na stawach Agryppy. Ma być niezwykła i niepowtarzalna. Petroniusz ma nadzieję, że dzięki niej Winicjusz zapomni o Ligii i odda się przyjemnościom życia.
Uczta jest niesamowita – pełno ozdób, jedzenia i wina z odległych zakątków. Sprowadzono niezwykłe przedmioty i zwierzęta, by przepychem zachwycić Nerona. Wszyscy piją i oddają się żądzom. Neron zaspokaja żądzę z westalką, co jest haniebne. Wzburzona Poppea pragnie zemsty i próbuje uwieść Winicjusza. Twarz zakrywa jej chusta, przez co chłopak jej nie poznaje, ale nagle otrzeźwiony odrzuca jej zaloty, mówiąc, że kocha inną. Wszystko to widzi Petroniusz i martwi się, że przez zranienie miłości własnej Poppei Winicjusz może mieć problemy. Ratuje go tylko to, że mógł jej nie poznać za chustą.