<< Quo vadis – opracowanie i streszczenie
Na początku poznajemy Petroniusza, bogatego Rzymianina, człowieka z najbliższego kręgu cezara. Petroniusz to znawca sztuki i esteta. Ma wspaniały dom i czterystu niewolników na swoje usługi.
Przyjeżdża do niego siostrzeniec, Marek Winicjusz, który powraca z wojny na terenie Azji. Okazuje się, że mężczyzna był kontuzjowany i w drodze powrotnej do Rzymu spędził trochę czasu w domu Aulusa Plaucjusza i Pomponii Grecyny. Aulus to były żołnierz, Pomponia to kobieta sprawiająca wrażenie noszącej wieczną żałobę – to ludzie, którzy są całkowitym przeciwieństwem dworu cesarskiego. Winicjusz poznał u nich kobietę, w
której się zakochał. Ligia to ich wychowanka, którą traktują jak córkę. W rzeczywistości była córką królewską z barbarzyńskiego plemienia Ligów (których kraj mieścił się między Odrą a Wisłą!), która została przekazana do Rzymu jako gwarant bezpieczeństwa. Przez lata konflikt został zapomniany, a zakładniczka pozostała u Aulusów. To niezwykle ważne, że Ligia nie jest niewolnicą.
Petroniusz śmieje się z zapału siostrzeńca, ale obiecuje mu, że postara się porozmawiać z Aulusem i wyjednać mu przychylność dla młodzieńca. Mężczyzna wspomina jeszcze o tym, że podczas rozmowy Ligia nakreśliła na piasku rybę – żaden z rozmówców nie wie, co taki symbol oznacza. Następnego dnia wspólnie udają się do domu Plaucjuszów pod pretekstem podziękowań za opiekę podczas pobytu u niego Marka. Petroniusz orientuje się, że Ligia jest nie tylko piękna, ale i wykształcona, co go zadziwia i cieszy. Przy okazji można zauważyć, że Petroniusz traktuje Pomponię inaczej niż inne Rzymianki, z mieszaniną lęku i szacunku.
Winicjusz rozmawia z Ligią i próbuje jej wyznać swoje uczucia. Dziewczyna niewiele z tego rozumie, ale czuje, że budzą się w niej nieznane jej dotąd uczucia. Rozmowę przerywa Plaucjusz.
Następnego dnia do domu Plaucjuszów przybywa centurion Nerona z rozkazem oddania Ligii do pałacu cezara. Pomponia i Aulus są zrozpaczeni, ale zdają sobie sprawę z tego, że sprzeciw jest jednoznaczny z wydaniem na siebie wyroku śmierci. Cezar ma prawo do Ligii jako zakładniczki. Obydwoje podejrzewają, że zajście ma związek z pobytem u nich Winicjusza i Petroniusza.
Przed wyjazdem Pomponia daje nauki Ligii związane z wiarą – mówi o tym, że czasem dobrze być wystawionym na ciężką próbę, by móc wykazać się wiarą i ufnością wobec Boga. Kobiety żegnają się czule.
Aulus udaje się do cezara z prośbą o zwrócenie mu Ligii, ale drzwi przed nim pozostają zamknięte. Postanawia udać się do Winicjusza, którego atakuje słownie – jest przekonany, że zniknięcie Ligii to jego pomysł. Młody patrycjusz jest zaskoczony – widać, że o całym zdarzeniu nie miał pojęcia. Jest pewien, że Petroniusz zapragnął podarować Ligię cezarowi lub wziąć ją dla siebie. Obiecuje Aulusowi interwencję i biegnie do domu wuja. Tam dowiaduje się, że rzeczywiście wszystko zaplanował Petroniusz, ale z myślą o Winicjuszu: Ligia na jego prośbę została sprowadzona do pałacu Nerona, tam dla niepoznaki ma spędzić kilka dni i stamtąd zostanie przeniesiona do domu Winicjusza jako jego nałożnica (kochanka). Winicjusz przeprasza za to, że zwątpił w lojalność Petroniusza. Aulusowi wysyła notatkę z informacją, że zabranie Ligii to wola Nerona i nic nie może na to poradzić.