Akt I: Duch, tajemnica i plan zemsty
1. Akcja rozgrywa się w Danii, na zamku Elsynor. Nocą strażnicy są świadkami pojawienia się zjawy zmarłego króla Hamleta. Początkowo sceptyczny Horacy, przyjaciel młodego Hamleta, na własne oczy przekonuje się o prawdziwości tych doniesień. Duch milczy, ale jego obecność zwiastuje kłopoty w państwie. Horacy wyjaśnia też, że Dania zbroi się w obawie przed atakiem Fortynbrasa, norweskiego księcia, który chce odzyskać ziemie utracone przez ojca. Postanawiają poinformować o wszystkim młodego Hamleta – syna zmarłego króla, licząc, że duch przemówi właśnie do niego.
2. Fałsz i ból na królewskim dworze. Poznajemy nowego króla, Klaudiusza – brata zmarłego władcy, który poślubił wdowę po nim, Gertrudę, matkę Hamleta. Na dworze panuje atmosfera udawanej radości, a Klaudiusz upomina Hamleta, że jego żałoba jest przesadna. Książę czuje się obco i cierpi, widząc, jak szybko matka zapomniała o ojcu. W samotności rozważa bezsens życia i potępia jej decyzję, mówiąc: „Słabości, na imię ci kobieta!”.
3. Prawda wychodzi na jaw. Hamlet spotyka się z Duchem ojca, który wyjawia mu straszną prawdę: nie umarł śmiercią naturalną, lecz został zamordowany przez Klaudiusza, który wlał mu truciznę do ucha. Duch żąda zemsty na mordercy, ale prosi syna, by oszczędził matkę. Wstrząśnięty Hamlet poprzysięga zemstę i postanawia udawać szaleńca, by móc bez podejrzeń zbadać sprawę.
Akt II: Maska szaleństwa i dworskie intrygi
1. Hamlet udaje obłąkanego. Książę zaczyna zachowywać się w dziwny i nieprzewidywalny sposób. Brutalnie odtrąca Ofelię, którą kocha, co jej ojciec, Poloniusz, błędnie interpretuje jako objaw szaleństwa z miłości.
2. Szpiedzy i aktorzy. Klaudiusz, zaniepokojony zachowaniem Hamleta, wzywa jego dawnych przyjaciół, Rozenkrantza i Guildensterna, by go szpiegowali. Hamlet szybko demaskuje ich prawdziwe intencje. W tym samym czasie na zamek przybywa trupa aktorska, co podsuwa księciu genialny pomysł.
3. Plan „pułapki na myszy”. Hamlet postanawia wykorzystać teatr jako narzędzie do zdemaskowania zbrodni. Prosi aktorów o wystawienie sztuki „Zabójstwo Gonzagi”, do której dopisuje fragmenty odtwarzające morderstwo jego ojca. Chce obserwować reakcję Klaudiusza, by zdobyć ostateczny dowód jego winy.
Akt III: Punkt zwrotny – demaskacja i pierwsza krew
1. Monolog „Być albo nie być”. Przed realizacją swojego planu Hamlet wygłasza najsłynniejszy monolog w historii literatury. Rozważa w nim sens życia i śmierci, zastanawiając się, czy lepiej jest znosić cierpienia, czy skończyć je jednym ciosem. Śmierć jawi mu się jako sen, ale obawa przed tym, co po niej nastąpi, powstrzymuje ludzi przed samobójstwem. To refleksja nad ludzką kondycją, strachem przed nieznanym i paraliżującą siłą rozumu.
2. „Pułapka na myszy” działa. Podczas przedstawienia Klaudiusz, widząc na scenie odtworzenie swojej zbrodni, wpada w panikę i przerywa spektakl. Dla Hamleta i Horacego jest to ostateczny dowód jego winy.
3. Zabójstwo Poloniusza. Hamlet udaje się na rozmowę z matką. W napadzie gniewu oskarża ją o zdradę. Słysząc szelest za kotarą i myśląc, że to Klaudiusz, przebija ją szpadą. Okazuje się jednak, że zabił podsłuchującego Poloniusza. Ta śmierć staje się punktem zwrotnym i pociąga za sobą lawinę tragicznych konsekwencji.
Akt IV: Konsekwencje, szaleństwo i spisek
1. Wygnanie Hamleta. Klaudiusz, obawiając się o własne życie, postanawia natychmiast wysłać Hamleta do Anglii. W tajemnicy przygotowuje listy, w których nakazuje Anglikom zabić księcia.
2. Przełom. W drodze na statek Hamlet spotyka wojska Fortynbrasa maszerujące na Polskę, by walczyć o kawałek nieznaczącej ziemi. Widok ich determinacji budzi w nim wstyd i staje się ostatecznym impulsem do działania. Postanawia porzucić wahanie i w pełni poświęcić się zemście.
3. Szaleństwo i śmierć Ofelii. Ofelia, załamana po śmierci ojca z ręki ukochanego, popada w obłęd. Jej szaleństwo objawia się w śpiewanych pieśniach o miłości i stracie. Wkrótce potem tonie w rzece, a okoliczności jej śmierci pozostają niejasne.
4. Powrót Laertesa i spisek. Laertes, syn Poloniusza, wraca z Francji, żądając zemsty za śmierć ojca i szaleństwo siostry. Klaudiusz zręcznie manipuluje jego gniewem i razem knują spisek przeciwko Hamletowi, który niespodziewanie wraca do Danii. Planują upozorować przyjacielski pojedynek, podczas którego Laertes użyje zatrutego ostrza, a król przygotuje zatruty puchar wina.
Akt V: Finałowa tragedia
1. Scena na cmentarzu Hamlet, przechadzając się po cmentarzu z Horacym, natrafia na grabarzy przygotowujących grób dla Ofelii. Refleksja nad czaszką królewskiego błazna, Yoricka, prowadzi go do gorzkich wniosków o marności ludzkiego życia i równości wszystkich wobec śmierci.
2. Pojedynek i śmierć Rozpoczyna się tragiczny pojedynek.
- Laertes rani Hamleta zatrutym ostrzem.
- W zamieszaniu dochodzi do zamiany broni i Hamlet rani Laertesa tą samą zatrutą szpadą.
- Królowa Gertruda przez pomyłkę wypija zatrute wino i umiera.
- Umierający Laertes wyjawia prawdę o spisku i godzi się z Hamletem.
- Hamlet, wiedząc, że umiera, przebija Klaudiusza zatrutą szpadą, dokonując wreszcie zemsty.
3. Nowy porządek Przed śmiercią Hamlet prosi Horacego, by opowiedział światu jego historię. Na scenę wkracza Fortynbras, który obejmuje tron Danii. Nakazuje oddać Hamletowi wojskowe honory, uznając go za bohatera, który mógłby być wielkim królem.
Nagranie ze streszczeniem znajdziesz tutaj: