<< Quo vadis – omówienie lektury
Wokół głównej pary bohaterów plecie się wątek główny w utworze.
Marek Winicjusz – bogaty rzymski patrycjusz, siostrzeniec Petroniusza; Poznajemy go w chwili, gdy wraca ze zwycięskiej wojny przeciw partom. Jest żołnierzem, oddanym sługą cesarstwa. Jest człowiekiem okrutnym, samolubnym, porywczym i mściwym. Oto jakie sytuacje, o tym świadczą:
samolubny – zakochuje się w Ligii i postanawia ją zdobyć, nie pytając o jej zdanie; nie rozumie, że ktoś może chcieć czegoś innego niż on;
porywczy – gdy dowiaduje się, że Ligia uciekła w drodze do jego domu, wpada w szał i karze swoich niewolników, jednego z nich własnoręcznie zabija;
okrutny – nie dba o los swoich niewolników; by zdobyć Ligię dopuszcza się planu morderstwa – angażuje Krotona, by ten zabił Ursusa;
mściwy – w złości nakazuje chłostę Chilona Chilonidesa; planuje ukarać Ligię za jej ucieczkę;
Cechuje go wybuchowość, skłonność do rozpusty, władczość.
Winicjusz jest typowym przedstawicielem Rzymian. Żyje tak, jak go wychowano – w luksusie i zbytku. Dni spędza na ucztach, flirtach. Kobiety traktuje przedmiotowo.
Pod wpływem miłości do Ligii i wiary chrześcijańskiej, którą poznawał i z czasem przyjął jako swoją, Winicjusz przechodzi przemianę. Jest bohaterem dynamicznym.
Winicjusz łagodnieje. Zaczyna stawiać dobro Ligii nad swoje, powoli rozumie, czym jest miłość. Gdy zostaje narzeczonym Ligii, uwalnia część niewolników, części wypłaca pieniądze. Odrzuca zaloty Poppei Sabiny (czym wiele ryzykuje), jest wierny swojej ukochanej. Gdy rozpoczynają się igrzyska i nad Ligią wisi prawdziwe niebezpieczeństwo, Winicjusz jest gotowy poświęcić wszystko, by ją uchronić. Pomaga też innym chrześcijanom, których traktuje jak współbraci w wierze. Nabiera pokory, widzi zepsucie Rzymian.