<< Świtezianka – streszczenie i opracowanie
Ballada jest przepełniona środkami stylistycznymi. Nie brakuje tu epitetów pozwalających nazywać kolory, kształty, uplastyczniać opisy, porównań, onomatopei wpływających na nastrój wiersza, metafor budujących nowe skojarzenia i rymów, które wpływają na rytm utworu. Dodatkowo w niektórych wersach nagromadzone zostały czasowniki, które dynamizują akcję.
epitety – (chłopiec) piękny, młody, sinej (Świtezi), gęstej (leszczyny), hardy (młokosie), piekielne (potęgi), złej (duszy)
porównania – „(Ty) Zawszeż po kniejach jak sarna płocha, Jak upiór błądzisz w noc ciemną”, „Znikła jak lekki powiew wietrzyka”, „Jej twarz, jak róży bladej zawoje, Skropione jutrzenki łezką: Jako mgła lekka, tak lekkie stroje Obwiały postać niebieską.”
metafora – „Słowicze wdzięki w mężczyzny głosie, A w sercu lisie zamiary”
onomatopeje – „Cisza wokoło, tylko pod nogą Zwiędła szeleszcze gałązka”, „Wtem wiatr zaszumiał po gęstym lesie, Woda się burzy i wzdyma„
rymy – borze/porze, tonie/błonie, zjawiska/wytryska – rymy ABAB (krzyżowe)
wykrzyknienia – „Ach, to dziewczyna spod lasku!”, „Ach, biada jemu, za życia biada! I biada jego złej duszy!”
pytania retoryczne – „Możebym prośby przyjęła twoje: Ale czy będziesz mnie stały?”, „A gdzie przysięga? gdzie moja rada?”