„Opowieści z Narnii” – bohaterowie realistyczni

<<powrót – Opowieści z Narnii – omówienie lektury

Warto pamiętać, że w Narnii można podzielić bohaterów na realistycznych i fantastycznych (zamieszkujących Narnię).

Bohaterowie realistyczni:

  • Piotr – najstarszy z czworga rodzeństwa; chłopiec dojrzały, odpowiedzialny, z tendencją do moralizowania. Dobrze dogaduje się z Zuzanną, troszczy się o Łucję i wchodzi w ciągłe zatargi z Edmundem. W prezencie od Świętego Mikołaja otrzymuje miecz i tarczę, by mógł wziąć udział w bitwie. Po przybyciu do obozowiska Aslana zdobywa ostrogi, broniąc Zuzannę i zabijając Maugrima (wilka, szefa Tajnej Straży Królewskiej). Po koronacji nazywany jest Piotrem Wspaniałym – to dobry i sprawiedliwy władca.
  • Zuzanna – dziewczynka lękliwa i rozważna, nie lubi podejmować ryzyka. Jest pomocna i szczera. Mikółaj ofiarowuje jej łuk, który nie chyba i róg, którym może wezwać potrzebną pomoc. Po koronacji nazywana jest Zuzanną Łagodną.
  • Edmund – najbardziej złożona postać. Czuje się nieszczęśliwy, odrzucony i gorszy od swojego rodzeństwa. Nie podoba mu się, że starsi próbują zastąpić mu rodziców. Jest niesympatyczny dla Łucji, szydzi z niej i jej opowieści o Narnii. Nawet po swojej pierwszej wizycie w zimowej krainie wyparł się tego, by móc pogrążyć dziewczynkę. Czarownica szybko orientuje się, że ma do czynienia z osobą zakompleksioną i umiejętnie go podeszła. Nakarmiony przez nią ptasim mleczkiem i obsypany komplementami postanawia zdradzić swoje rodzeństwo. Wizja pozostania królem zaślepia go. Dopiero w chwili, gdy Biała Czarownica pokazuje swoje prawdziwe oblicze, chłopiec rozumie swój błąd. Gdy wiedźma zamienia przy nim w kamień lisa i wiewiórki, prosi ją o litość dla nich, bo budzi się w nim szczere współczucie. Cierpi, podążając za nią. Jest gotowy na śmierć. Rozmowa z Aslanem wlewa w niego spokój, przeprasza swoje rodzeństwo za swoje postępowanie. Podczas bitwy wykazuje się wielką odwagą. Atakuje Czarownicę i niszczy jej różdżkę, przez co sam zostaje ranny. Po koronacji nazywa się go Edmundem Sprawiedliwym – stał się mężczyzną dojrzałym i poważniejszym od Piotra.
  • Łucja – najmłodsza z czworga dzieci. Jest dobra, nastawiona pozytywnie do każdej napotkanej osoby. To dziewczynka pełna energii zakładająca, że wszyscy wokół niej są dobrzy tak jak i ona. Jest wrażliwym dzieckiem i bardzo cierpi, gdy rodzeństwo nie wierzy w jej opowieści o Narnii. Gdy dowiaduje się o porwaniu pana Tumnusa, nie waha się ani chwili – od razu przekonuje rodzeństwo, że je obowiązkiem jest uratowanie fauna. Od Mikołaja otrzymuje miksturę leczącą rany i sztylet do obrony własnej. Nie bierze aktywnego udziału w bitwie. Po koronacji nazwano ją Łucją Mężną.
  • profesor Kirke – starszy mężczyzna, w którego domu zamieszkują dzieci podczas bombardowania Londynu. Jest rozsądny, choć nie zachowuje się tak jak pozostali dorośli. To on przekonuje Zuzannę i Piotra, że powinni zaufać Łucji w sprawie Narnii, ponieważ dotąd nie zawiodła ich zaufania. On też po powrocie dzieci z Narnii mówi im, że każdy kto został królem Narnii, prędzej czy później powróci do tej krainy. Profesor skrywa w sobie pewną tajemnicę.
  • pani Macready – gospodyni profesora, która nie lubi dzieci i wymaga, by podczas oprowadzania turystów po domu nie plątały się jej pod nogami.

<<powrót – Opowieści z Narnii – omówienie lektury