„Latarnik” jako klasyczna nowela

<<powrót – Latarnik – omówienie lektury

rodzaj literacki: epika

Cechy noweli:

  • akcja skupiona wokół jednego wątku (losy Skawińskiego)
  • jeden główny bohater o wyrazistym charakterze (Skawiński – tytułowy latarnik)
  • wyraźnie zarysowany punkt kulminacyjny (moment, do którego zmierza akcja – tutaj to czytanie „Pana Tadeusza”, po której następuje rozwiązanie akcji)
  • budowa: ekspozycja (zarysowanie sytuacji w Aspinwall), zarysowanie akcji (zatrudnienie Skawińskiego i jego postępująca apatia), punkt kulminacyjny (lektura „Pana Tadeusza”), rozwiązanie akcji (niewypełnienie obowiązku i zwolnienie z pracy), zakończenie (zapowiedź dalszej tułaczki)
  • często stosowana jest tzw. retardacja, czyli zatrzymanie akcji przed punktem kulminacyjnym poprzez wprowadzenie opisu (bogaty opis przeżyć wewnętrznych Skawińskiego podczas czytania „Pana Tadeusza”)

<<powrót – Latarnik – omówienie lektury