<<powrót – Kamienie na szaniec– omówienie lektury
Głównych bohaterów wiele łączyło:
- snuli marzenia i dążyli do ich realizacji,
- mieli ciepłe rodzinne domy, w których członków rodziny łączyła prawdziwa więź; dom był dla nich ostoją, dodawał otuchy,
- w 1939 r. zdali maturę w gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie
- należeli do drużyny harcerskiej „Buki”, której harcmistrzem był Leszek Domański – ich nauczyciel geografii i wychowawca.
Maciej Aleksy Dawidowski, „Alek”, „Glizda”, „Kopernicki”
- ojciec był kierownikiem fabryki broni (odmówił uruchomienia jej dla Niemców i został rozstrzelany w Palmirach)
- lubił rozmowy z siostrą i starał się usuwać wszelkie przeszkody stojące przed matką
- „Alek był dryblasem. Wysoki, szczupły, o niebieskich oczach i płowej czuprynie, ciągle się uśmiechał, mówił szybko, wymachiwał rękoma i przy byle okazji wpadał w zachwyt”
- miał umiejętność panowania nad sobą, nie tracił głowy w sytuacji stresującej (np. na widok krwi panował nad sobą i udzielał pomocy)
- był najlepszym narciarzem wśród „Buków”, uwielbiał sport
- miał zacięcie przywódcze, zawsze otaczała go grupa kolegów
- przed wojną stał na czele Klubu Pięciu
- był szczery i bezpośredni
- marzył o skórzanej kurtce, którą w końcu kupił – użył jej kilka razy, zawsze pożyczał ją kolegom na akcje
- miał rozterki moralne dotyczące prawa do zabijania (nawet wrogów)
- był urodzonym optymistą, nawet umierał z uśmiechem na ustach
- zorganizował rikszę w Warszawie, później pracował jako drwal
- jego najsłynniejszą akcją było zdjęcie niemieckiej tablicy z pomnika Kopernika tuż pod nosem granatowej policji
- w akcji pod Arsenałem został ranny w brzuch i wskutek ran zmarł 30 marca 1943 r.
Jan Bytnar, „Rudy”
- jego rodzice byli nauczycielami
- ojca aresztowano razem z Jankiem i uwięziono w Oświęcimiu, gdzie zginął
- „Rudy miał piegowatą twarz i rudawe włosy. Cała istota Rudego ześrodkowała się w jego oczach i czole, odzwierciedlając wybitną inteligencję.”
- nauczył się gotować i za to odpowiadał w drużynie „Buków”
- miał talent artystyczny i zamiłowanie do majsterkowania (obmyślił odznakę dla zespołu „Buków” – cyfra 23 w trójkącie, wycięta w jasnym metalu, na pomarańczowym tle z podkładki)
- przez upór i chęć ciągłego rozwoju nauczył się tańczyć
- ważny był dla niego świat uczuć
- noblesse oblige – szlachectwo zobowiązuje: Rudy uważał, że fakt, że miał dom, rodzinę, przyjaciół, dobrą szkołę zobowiązuje go do kształcenia innych, przekazywania wiedzy i inwestowania w kraj
- 23 marca 1943 roku został aresztowany przez gestapo i przez kolejne dni maltretowany w celu wyciągnięcia z niego danych adresowych ludzi Podziemia
- wskutek ran umarł w mieszkaniu na Mokotowie 30 marca
Tadeusz Zawadzki, „Zośka”
- jego ojciec był rektorem Politechniki Warszawskiej, to on nakłonił go do spisania wspomnień o Rudym, które stały się podstawą książki „Kamienie na szaniec”
- najlepiej czuł się towarzystwie matki i siostry
- „został on przez naturę obdarzony niemal dziewczęcą urodą. Delikatna cera, regularne rysy, jasnoniebieskie spojrzenie i włosy złociste, uśmiech zupełnie dziewczęcy, ręce o długich, subtelnych pacach, wielka powściągliwość, pewien rodzaj nieśmiałości”
- w pełni oddawał się każdej sprawie, za która brał odpowiedzialność
- był wybitnie inteligentny, choć przedmioty ścisłe nie były jego mocną stroną (uczył się na czwórki)
- wszystkim się interesował, łatwo osiągał sukcesy, był zdeterminowany
- wyróżniał się w strzelectwie, hokeju i tenisie
- był uparty i ambitny (przemógł strach przed wodą, nauczył się pływać aż w końcu zaczął reprezentować drużynę w zawodach pływackich)
- typ samotnika
- jego najlepszym przyjacielem był Rudy
- zginął w perfekcyjnie przygotowanej przez siebie akcji dywersyjnej w Sieczychach (był jedyną ofiarą po stronie polskiej)